Ακούει κανείς εκεί έξω?

Με αφορμή τη παραπάνω φωτογραφία την οποία τη θεωρώ απαράδεκτη εικόνα για μια πολιτισμένη χώρα όπως η δίκη μας 2014 Μ.Χ ,θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια πράγματα τα οποία κακώς θεωρώ δεδομένα.

Επειδή τίποτε δεν είναι δεδομένο και επειδή υπάρχουν διάφορες ποιότητες ανθρώπων, όπως παράδειγμα οι διεστραμμένοι που κρεμάνε ζώα , αποκεφαλίζουν γάτες , καίνε σκυλιά κλπ, κλπ , υπάρχουν οι χυδαίοι και ύπουλοι άνθρωποι που τα δηλητηριάζουν εκμεταλλευόμενοι τη πείνα του ζώου, υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται κατηγορηματικά να στειρώσουν το ζώου τους είτε λόγω πεποίθησης είτε λόγω τσιγκουνιάς  με αποτέλεσμα να βλέπουμε εικόνες σαν κι εκείνη πιο πάνω, αλλά ανάμεσα στις διάφορες ποιότητες ανθρώπων υπάρχουν κι ορισμένοι οι οποίοι δεν είναι κακοπροαίρετοι, δλδ  δεν έχουν στο νου τους  πως θα κάνουν ζημιά ή πως θα κινηθούν εις βάρος ενός ζώου απλώς έχουν άγνοια. Σε αυτά λοιπόν τα άτομα τα οποία απλώς έχουν άγνοια αλλά δεν έχουν κακές προθέσεις είναι αφιερωμένο αυτό το ποστ.  Είναι λυπηρό για μια χώρα που καυχιέται πως έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στις υπόλοιπες η πλειονότητα των ανθρώπων της  να είναι ασυνεννόητη με πράγματα βασικής παιδείας.

1.      . Η πιο απλή πράξη που αποδεικνύει την υπευθυνότητα ενός ιδιοκτήτη κατοικίδιου είναι η στείρωση.

Δεν θα επεκταθώ σε αναλύσεις των αναλύσεων, ότι από επιστημονικής άποψης είναι καλύτερα το ζώο, ότι δεν ταλαιπωρείται με συνεχόμενους οίστρους, κινδυνεύει με πυομήτρα  ή άλλα επιχειρήματα τα οποία οι θερμοκέφαλοι τα ακούνε βερεσέ.

Η λογική είναι απλή, δεν έχει κανένα νόημα η γέννα ενός ιδιώτη. Κανένα απολύτως.

Είναι το απόγειο της ανθρώπινης βλακείας.

Κανένας κτηνίατρος δεν θα έπρεπε να ενθαρρύνει ιδιώτη να κάνει γέννες χωρίς στοιχειώδεις γνώσεις , μόνο και μόνο για να κερδίσει μια 7άδα πελατών  που θα κάνουν εμβόλια.

Είναι βλακεία. είναι ανευθυνότητα, είναι χωρίς λόγω και αιτία.

Οι λόγοι είναι πολλοί απλοί, ρίξτε μια ματιά στη φωτογραφία πιο πάνω, τα κουταβάκια δεν βρέθηκαν στη κούτα μέσα στον κάδο από μόνα τους, κάποιος τα έβαλε. Ένας κάποιος που έχει το σκυλί του αστείρωτο.

Το επιχείρημα τύπου «θέλω να γίνει μια φορά μάνα, και έχω βρει οικογένειες» καταρρίπτεται γιατί καμία οικογένεια δεν ξέρεις αν θα στειρώσει το ζώο που θα πάρει από εσένα, αν θα θελήσει κι αυτή να γίνει μια φορά μάνα το ημίαιμο που της πάσαρες κι αν τα μωρά του ημίαιμου που της πάσαρες καταλήξουν κι αυτά σε κάποιον κάδο επειδή « ο Μάκης δεν μπορούσε άλλο τον ενοχλούσαν τα κουτάβια που κατουρούσαν παντού και τα πέταξα, τι να έκανα, αγαναχτίσαμε » τι γίνεται?

Γεμίζει το σύμπαν με ζώα αδέσποτα, και ζώα στα αζήτητα που κινδυνεύουν να πέσουν στις πιο πάνω ομάδες, ψυχάκιδων ή σε άλλους ψυχάκιδες που τα ασυλοποιούν χωρίς αύριο. Επειδή Μάκηδες θα υπάρχουν πάντα κι επειδή δεν μπορείς να στηρίζεσαι  σε κανέναν για το τι θα συμβεί μετά, το καλύτερο πράγμα είναι να στειρώσεις το ζωάκι σου όμορφα και καλά…

 όσο για το θαύμα της φύσης και το θαύμα της γέννησης που θα ήθελες εγωκεντρικά κι εγωιστικά να βιώσει το παιδί σου ή εσύ, ξανασκέψου το μήπως θα ήταν καλύτερο να κάνεις μια βόλτα με το παιδί σου και να του μιλήσεις για το θαύμα του ανθρώπου που σέβεται τα ζώα, τη φύση , τον εαυτό του,  έτσι θα έχεις συμβάλει πολύ σημαντικά στο να έχει μια κληρονομιά το ίδιο σου το παιδί με σωστή παιδεία και να του εμφυσήσεις το αίσθημα της ευθύνης και όχι  να ανακυκλώσεις το αίσθημα του καπρίτσιου και του παίρνω ζωές στο λαιμό μου που δεν μπορώ να διαχειριστώ και να εγγυηθώ για το μέλλον τους.

Ανακεφαλαιώνοντας. Στείρωση σε κατάλληλη ηλικία με συνοπτικές διαδικασίες, δεν είναι ταμπού , και επειδή οι περισσότεροι άντρες δυστυχώς κάνουν προβολή του εαυτού τους στον αρσενικό τους σκύλο, δεν κόβουν τίποτε που να μοιάζει με μπαλάκια , απλώς απενεργοποιούν έναν αδένα. Μην το  κάνουμε δράμα.

2.      . Ακούω συχνά μα πολύ συχνά αγανακτισμένους πολίτες να διαμαρτύρονται εντονότατα παρακαλώ, ότι πήραν τηλέφωνο σε φιλοζωικό σωματείο και δεν τους βοήθησε. Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι που κακώς τα σωματεία δεν εξηγούν με απλά λόγια μήπως πάψει αυτός ο φαύλος κύκλος της παράνοιας.

Τα φιλοζωικά σωματεία που υπάρχουν στην Ελλάδα, μιλώ για τα ενεργά και όχι για τα φαντάσματα , δεν έχουν καμία κρατική στήριξη. Δεν λαμβάνουν από το κράτος ούτε ένα ευρώ. Σχεδόν κανένα σωματείο που ασχολείται με αδέσποτα δεν λαμβάνει κάποια χρηματική ενίσχυση έστω από ιδιωτικούς φορείς πέρα από κάτι ληγμένα κοτόπουλα που χαρίζουν κατά καιρούς κάποια σουπερ μαρκετ.

Αναφέρομαι πάντα σε φιλοζωικά σωματεία αδέσποτων και όχι σε ΜΚΟ που προστατεύουν υποτίθεται φώκιες και αρκούδες είναι μέσα στη χορηγία και τη διαπλοκή πολλών χιλιάδων ευρώ.

Εφόσον τα φιλοζωικά σωματεία δεν έχουν πόρους δεν μπορούν να βοηθήσουν ζώα. Δεν μπορούν να έχουν εγκαταστάσεις , δεν μπορούν να έχουν βασικά πράγματα που να τους επιτρέπουν να παρεμβαίνουν όπου και όταν πραγματικά χρειάζεται.

Τα σωματεία βασίζονται καθαρά στους εθελοντές τους. Εσύ πότε ήταν η τελευταία φορά που προσέφερες εθελοντική εργασία σε φιλοζωικό σωματείο?

Θα με ρωτήσετε πολύ εύλογα γιατί τότε συστήνονται φιλοζωικά σωματεία εάν δεν είναι σε θέση να προσφέρουν έργο.

Η σύσταση ενός φιλοζωικού σωματείου πέρα του ότι απαιτεί πολύ κόπο και πολύ δουλειά απαιτεί κι ένα μεγάλο δίκτυο ατόμων, οι όποιες οικονομικές στειρώσεις έχετε δει κατά καιρούς, καμπάνιες φιλοξενίας ζώων, καμπάνιες ενημέρωσης, γιορτές υιοθεσίας, φυλλάδια ενημερωτικά, προώθηση αδέσποτων, διαχείριση αποικιών, παρέμβασης όπου κρίνεται κακοποίηση κλπ είναι όλα αποτέλεσμα φιλοζωικών σωματείων, δυστυχώς δεν υπάρχει κανείς άλλος να ενημερώνει τον κόσμο για τη σωστή και υπεύθυνη ιδιοκτησία , κανένας δεν προωθεί  προγράμματα στειρώσεων , κανείς άλλος δεν πιέζει την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της σε συμβάντα κακοποίησης ζώων.

Επομένως εάν θέλετε να σας βοηθήσει ένα σωματείο, πρέπει να το ζητήσετε σωστά.

Ένα mail ή μια κλήση, ή μια ανάρτηση στο facebook, τύπου « βρήκα ένα γατάκι μωρό ελάτε να το πάρετε» ή « πέρασε ο ξάδελφος μου από τη συμβολή των οδών τάδε και τάδε, δεν μπορούσε να κάτσει έπρεπε να φύγει είναι στον κάδο κάτι κουτάβια πηγαίνετε  να τα μαζέψτε με» πιστέψτε με δεν βοηθάει και είναι λογικό να μην βρει ανταπόκριση το αίτημα σας .

Γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνεστε είναι άνθρωποι όπως κι εσείς, με δουλειές πρωινές, με  παιδιά μπορεί και με καμιά μάνα κατάκοιτη κλπ, γιατί λοιπόν κάτι που έτυχε στον δικό σου δρόμο ή στο δικό σου διάβα θέλεις να το φορτώσεις σε ένα άλλο άτομο?

Τι μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος που δεν μπορείς εσύ?

Ποια είναι η σωστή προσέγγιση προς το σωματείο

Πχ1 « Βρήκα ένα ζώο χτυπημένο στο δρόμο, είναι ζωντανό αλλά χάνει αίμα, μπορείτε να με καθοδηγήσετε πώς να το μεταφέρω χωρίς να με δαγκώσει κι αν έχετε κάποιον κτηνίατρο που συνεργάζεστε και να μπορεί να δεχθεί το περιστατικό σε μια λογική τιμή?»

ΠΧ.2 «Σε μια αλάνα όπως πάω για δουλειά είναι μια σκυλίτσα που έχει κάνει σε ένα δέντρο 9 κουτάβια, θα ήθελα να κάνω κάτι για αυτό  για να μην καταλήξουν τόσα ζώα αδέσποτα μπορείτε να με βοηθήσετε με προώθηση για υιοθεσία , έχετε κάποιο πρόγραμμα που τρέχει ώστε να στειρωθεί η σκυλίτσα?»

Πχ.3 « Βρήκα μια κούτα γεμάτη νεογέννητα γατάκι στο πάρκο, θα ήθελα να τα αναλάβω  αλλά θα χρειαστώ μια μικρή βοήθεια γιατί πρόκειται αν λείψω 2 μέρες σε μια βδομάδα από σήμερα, επίσης χρειάζομαι βοήθεια ώστε να φτιάξω μια αγγελία για αυτά και αν μπορείτε να την προωθήσετε.»

Πχ 4 «έχω βρει  έναν σκύλο αξιολύπητο στο δρόμο, τον λυπάται η ψυχή μου αλλά δεν μπορώ να τον υιοθετήσω με τίποτε, μπορώ να σας πληρώσω τα έξοδα φιλοξενίας τους σε μια πανσιόν μέχρι να υιοθετηθεί ? »-έχετε στο νου σας εδώ ότι η υιοθεσία ενός πρώην αδέσποτου στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και μπορεί το σκυλί αν μείνει στα αζήτητα για μήνες μπορεί και χρόνια. Μην δεσμευτείτε σε κάτι το οποίο δεν μπορείτε να υποστηρίξετε.

Ένα σωματείο σχεδόν πάντα βοηθάει όταν βλέπει και κάποια πρόθεση από το άτομο στο οποίο το καλεί να βοηθήσει έμπρακτα το ζώο που βρήκε.

Δεν είναι δυνατόν να βοηθήσει όσους βλέπουν διάφορα ζώα κάθε μέρα στους δρόμους και απλώς θέλουν να τους τα φορτώσουν.

Μιλώ σαν ιδρυτικό μέλος σωματείου και εθελόντρια ομάδας υπέρ των αδέσποτων ζώων. Όταν είσαι πηγμένος στα παρατημένα ζώα χρειάζεσαι να ακούσεις τις μαγικές λέξεις για να βρεις κουράγιο να συνεχίσεις να συνεισφέρεις όσο μπορείς

Η καραμέλα του Έλληνα « Ελάτε να το πάρετε» πρέπει επιτέλους να σταματήσει, πρώτον γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι υπάλληλοι σας, δεν έχουν καμία υποχρέωση να το πάρουν και δεύτερον , όσο κι αν θέλουν να το πάρουν από το δρόμο δεν έχουν πραγματικά μέρος να το πάνε , γιατί όλα τα σπίτια φιλοξενίας είναι γεμάτα, όλοι οι εθελοντές είναι φουλ με ζώα και ο λιγοστός χώρος που ενδεχόμενος να διαθέτουν να  είναι γεμάτος από ζώα που είναι στα αζήτητα επειδή οι Έλληνες πάλι έχουμε μια πολύ κακή νοοτροπία, δεν καταδεχόμαστε να πάρουμε ζώο από καταφύγιο αδέσποτων ζώων.

3.      3 Για τους λίγους ή πολλού που θέλουν να υιοθετήσουν ζωάκι αλλά δεν ξέρουν πως τι που και γιατί.

Θα σας δώσω μια αδερφική συμβουλή που αφορά τα κουτάβια. Ξέρω πως  όλοι θέλετε κουτάβι, το γλυκό κουταβάκι της klinex και το θέλετε αν είναι δυνατών 25 ημερών « όσο πιο μικρό γίνεται» .

Πράγματι τα μωρά είναι αισθητικά πολύ πιο χαριτωμένα αλλά σε 3-4 μήνες θα πάψουν να είναι μωρά.

«Όσο πιο μικρό γίνεται για να με μάθει» , αλήθεια θα ήθελε κάποιος να μου εξηγήσει τι ακριβώς θα μάθει από εσάς ένα κουτάβι που δεν μπορεί να μάθει ένα ενήλικο σκυλί? Τι ακριβώς θέλετε να μάθει για εσάς? Πως πίνεται τον καφέ σας ή πως τρώτε τον μουσακά?

Μην μπείτε στην παγίδα του κουταβιού..

Θα σας δώσω 2 παραδείγματα σκύλων που έχω μαζέψει κατά καιρούς μέχρι να βρουν μόνιμο σπιτικό.

Το ένα είναι ένα σκυλί 32 κιλών 1.5 έτους  και το άλλο ένα σκυλί 2 κιλών 3 μηνών.

Το ένα ήταν ήρεμο, διακριτικό, γλυκύτατο , τα πήγαινε καλά με όλες τις γάτες και κοιμόντουσαν μαζί και ήταν ένα απίστευτο πλάσμα και το άλλο το κουτάβι ήταν μια ακόμη πιο δαιμονισμένη μορφή του Διαόλου της Τασμανίας, το οποίο δεν άφησε τίποτε όρθιο στο πέρασμα του.

(εικόνα 1. Σκύλος 1,5 έτους  /32 κιλά)

(εικόνα 2 , κουτάβι possessed  3 μηνών/ 2 κιλά)

Επίσης ο μεγαλύτερης ηλικίας  σκύλος ήταν πολύ πιο εύκολο να αντιληφθεί την ιεραρχία του σπιτιού και πειθαρχήσει  χωρίς προσπάθεια.

Δώστε πολύ μεγάλη σημασία στην λέξη ιεραρχία, μελετήστε για αυτήν γιατί ο σκύλος είναι απόγονος του λύκου, για τον λύκο όλη του η επιβίωση βασίζεται στην Ιεραρχία της αγέλης στη θέση του ή στη μη θέση του μέσα σε αυτή.

Ένας αδέσποτος ενήλικος σκύλος ειδικά από καταφύγιο ζώων που προαυλίζεται από εθελοντές είναι η πιο safe επιλογή.

Με είχε πάρει πριν λίγο καιρό ένας κύριος τηλέφωνο ο οποίος ήθελε να πάρει αδέσποτο γατάκι αλλά δεν ήξερε  από πού, δεν γνώριζε ότι υπάρχουν αγγελίες για αδέσποτα, δεν ήξερε τπτ από φόρουμ, πήρε μάλιστα τον χρυσό οδηγό και βρήκε το τηλέφωνο της Felina, και υπέθεσε ότι κάτι θα ξέρουμε να τον κατατοπίσουμε.

Ο άνθρωπος είχε την καλή πρόθεση αλλά δεν γνώριζε, επιπλέον τα σωματεία δεν έχουν αρκετή βοήθεια για να διαφημίσουν τις υιοθεσίες τους , πολλά από αυτά δεν έχουν οργάνωση, άλλα έχουν αλλά απευθύνονται σε πολύ κλειστό κύκλο ατόμων  που ήδη έχουν αρκετά ζώα.. και πραγματικά είναι επιτακτική ανάγκη να ανοίξει όλο αυτό, ο κόσμος να πηγαίνει να βρει τον τετράποδο σύντροφο του από ένα καταφύγιο χωρίς να πρέπει να γίνει μεγάλο θέμα, να είναι εντελώς φυσιολογικό και να μην πηγαίνουν μόνο κάποιες εναλλακτικές οικογένειες, με μεταπτυχιακά που οι γονείς έχουν ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό.

Να πάει και ο κύριος Μπάμπης που θέλει να υιοθετήσει ένα σκυλάκι με την κορούλα του.

Να πάψει η καχυποψία, να ξεκινήσει ένας κύκλος  εμπιστοσύνης με αποτέλεσμα, λιγότερα ζωάκια στους δρόμους, λιγότερα ζωάκια ασυλοποιημένα, περισσότερος χώρος και χρόνος για να βοηθηθούν περισσότερα.

Το παρακάτω βιντεάκι είναι μια διαφημιστική καμπάνια καταφυγίου ζώων στο εξωτερικό.

Μπορεί κάποιος να υιοθετήσει ζωάκια από το τη λίστα που βρίσκεται εδώ:http://www.pfo.gr/index.php/el/katafygeia-somateia

Λυπάμαι πολύ όταν γίνομαι δυσσάρεστη. 

Θα προτιμούσα όλη μέρα να μιλάω για τα γατάκια μου αν δεν υπήρχε και η πραγματικότητα έξω από το σαλόνι του σπιτιού μας. 

Δεν θέλω να πείσω κανέναν απολύτως να αλλάξει τα πιστεύω του περί μητρότητας του ζώου τι και τα λοιπά και τα λοιπά,να πείσω να βάλει στο σαλόνι του ένα μπάσταρδο, ή να κάνει οτιδήποτε δνε του υπαγορεύει το μυαλό και η καρδιά του,  ο κόσμος δεν αλλάζει, εγώ δεν μπορώ να τον σώσω και η βλακεία θα είναι αέναη. Όμως έστω κι ένας να περάσει τη γραμμή και να στειρώσει το ζώο του , έστω κι ένας να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία κι ένα παντοτινό σπίτι σε ένα ζώο που κάποτε ήταν στο δρόμο, έστω κι ένας την επόμενη φορά που βρει μωρά σε κούτα να αυτενεργήσει και να μην κοιτάξει να βγάλει την ουρά του απέξω θα είναι πολύ πολύ  σημαντικό. 

Πλέον έχω μάθει να εκτιμώ τα μικρά καθημερινά πράγματα  και να βρίσκω τη γαλήνη στα μικρά θαύματα. 

Στο ένα γουρούνι που δεν θα γίνει bacon, στο ένα γατάκι που θα βρει σπίτι, στον έναν άνθρωπο που θα μάθει να χρησιμοποιεί το μυαλό του.