...η αλλιώς πως μπορεί μια τόσο μικρή έκθεση να ξεσκεπάσει τόσες πολλές ποιότητες ανθρώπων!
Η έκθεση που πραγματοποιήθηκε στις 13 και 14 Σεπτεμβρίου στην Ελευσίνα δεν είχε καμία αίγλη, ήταν όμως μια έκθεση στοίχημα η οποία βγήκε εις πέρας και το club της Felina προχώρησε σε εμπειρία όπως και οι γάτες των μελών του προχώρησαν σε τίτλους και βαθμούς στη WCF.
Aυτός δεν είναι ο σκοπός των club έξαλλου? να φροντίζουν για τα μέλη τους και τις εγγεγραμμένες γατούλες.
Ήταν η 1η έκθεση που πραγματοποιήθηκε χωρίς τις φτερούγες του μέντορα μας, και με μηδαμινό Budget.
Ήταν μια έκθεση που διοργανώθηκε κυριολεκτικά από 2 άτομα, την ώρα που κάποιοι άλλοι πέταγαν χαρταετό και κάποιοι άλλοι επικαλούνταν ψεύτικες δικαιολογίες για να απέχουν.
Η έκθεση φιλοξενήθηκε στην Ελευσίνα επειδή ο αντιδήμαρχος Αμαρουσίου μας κρέμασε και μας καθυστέρησε 3 βδομάδες μην έχοντας σκοπό να μας παραχωρήσει αίθουσα ποτέ.
Βλέπετε για μερικούς ανθρώπους είμαστε ''οι 'άνθρωποι με τις γάτες", δεν μας παίρνουν στα σοβαρά και όταν λες πρέπει να μου δώσετε μια σαφή απάντηση γιατί πρέπει να πάρω άδεια για το show από την ομοσπονδία που ανήκω και η άδεια αυτή κοστίζει και για κάθε αλλαγή ημερομηνίας ξαναβγάζω άλλη άδεια με άλλα χρήματα,ο Έλληνας δημόσιος υπάλληλος αδυνατεί να συλλάβει ότι πρέπει να δείξει μια στοιχειώδη ειλικρίνεια στο τι μπορεί και τι δεν μπορεί να γίνει. Δεν μπορεί να είναι όλα στο φλου. Μετά το επιτυχημένο κρέμασμα από το δήμο Αμαρουσίου απευθυνθήκαμε σε έναν πιο ανοιχτόμυαλο Δήμο που μας φιλοξένησε μεν αλλά είμαι σίγουρη πως γνώριζε την ακαταλληλότητα του κτηρίου.
ο Δήμος Ελευσίνας μας παραχωρήσει μια αίθουσα η οποία ήταν σαφώς ακατάλληλη να φιλοξενήσει ανθρώπους και αυτό δεν ήμουν σε θέση να το γνωρίζω , η ζέστη ήταν αφόρητη και ταλαιπωρηθήκαμε πάρα πολύ λόγω του ελενίτ και της λαμαρίνας.
Δεν μπορούσα να γνωρίζω τι θερμοκρασίες ανέβαζε αυτό το καμίνι παρόλαυτα ήταν κάτι στο οποίο όλοι οι εκθέτες έδειξαν τεράστια κατανόηση και υπομονή.
Καθώς δεν είχαμε αρκετές συμμετοχές καλέσαμε 2 κριτές, οι συγκεκριμένοι κριτές καλέστηκαν για 2 λόγους, ο 1ος ήταν επειδή ομιλούσαν αγγλικά, ο 2ος ήταν γιατί θέλουμε κριτές που εισέρχονται στην οικογένεια της WCF από άλλες ομοσπονδίες να αισθάνονται ευπρόσδεκτοι και ενεργοί κάτω από το έμβλημα της WCF ,έστι ώστε οι νέοι κριτές να έχουν ίσες ευκαιρίες με τους παλαιούς, αυτό όμως προκάλεσε κάποιες καθυστερήσεις στη ροή της έκθεσης χωρίς όμως να συμβεί κάτι τραβηγμένο ή να γίνει κάτι παράτυπο εν τέλη.
Το ξενοδοχείο των κριτών αναγκαστήκαμε να το κλείσουμε στην Κινέττα, 1 ώρα οδήγηση από την Ελευσίνα, επειδή οι διευθυντές του μοναδικού ξενοδοχείου που είχε η Ελευσίνα ήταν ομοφοβικοί και άκρως αρνητικοί με τις γάτες, μετά από 2 killer ατάκες, "καλύτερα να βάλω π#$%&στη στο ξενοδοχείο παρά γάτες" και " είχε έρθει μια γάτα και άφησε ένα τοξόπλασμα στον καναπέ και παλεύαμε μια ώρα να το βγάλουμε με ηλεκτρική σκούπα" αντιληφθήκαμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε με τέτοιας νοημοσύνης και νοοτροπίας ανθρώπους. Έτσι επομιστήκαμε την έξτρα ταλαιπωρία μετά από ένα φουλ 15 άωρο στο πόδι να πρέπει να πηγαινοέρχεσαι Κινέττα για να φροντίζεις τους κριτές.
Φωτογράφος.
Φωτογράφο είχαμε κλείσει από τον Ιούνιο, είχα εξηγήσει στο τηλέφωνο πως συνεργαζόμαστε με τους φωτογράφους στις εκθέσεις, δεν δίνουμε χρήματα (όχι γιατί τσιγγουνευομαστε αλλά γιατί είμαστε ένα νεοσύστατο μη κερδοσκοπικό σωματείο με πολλά έξοδα και καθόλου έσοδα) αλλά εργάζονται με τις τιμές που επιθυμούν φωτογραφίζονταν γάτες εκθετών και μας δίνουν κάποιες φωτογραφίες από βραβεύσεις.
Μέχρι στιγμής στις 2 προηγούμενες εκθέσεις με άλλους φωτογράφους αυτό όταν κατανοητό και μάλιστα οι συνεργασίες απέδωσαν και όλα πήγαν κατ'ευχήν.
Η συγκεκριμένη φωτογράφος μαι εβδομάδα πριν την έκθεση (όχι νωρίτερα) απαίτησε αμοιβή, καλά έκανε κατά την γνώμη μου εφόσον έτσι ένιωθε, αλλά πρώτον αυτό το ξεκαθαρίζεις από την αρχή, δεύτερον όταν ο άλλος σου εξηγεί τους κανόνες συνεργασίας κι εσύ τους δέχεσαι μετά δεν είναι και τόσο επαγγελματικό να τους αναιρείς και τρίτον δεν είναι επίσης επαγγελματικό να κάνεις αυτή τη κουβέντα τελευταία εβδομάδα. Παρόλο το κρέμασμα και από τη φωτογράφο επιβιώσαμε.
Face Painting
ο μακιγιέζ αποφάσισε να πάει το Σάββατο σε έναν γάμο παρά "να κάνει face painting στις γάτες"
"καλή μου θα αφήσω το γάμο να τρέχω στις γάτες? "
Πολύ καλά τα λες καλή μου...άφησες τόσα παιδάκια να περιμένουν μια ζωγραφιά στα μουτράκια τους και κάμποσες πικρόχολες μαμάδες να μου γράφουν φαρμακερά σχόλια στο facebook.
Άλλο ένα κρέμασμα από έναν ακόμη επαγγελματία.
Δημιουργική απασχόληση για παιδάκια.
Ήρθαν το Σάββατο κάποια στιγμή στα μέσα της εκδήλωσης, στήσανε κάτι χωρίς σήμανση, κανείς δεν κατάλαβε τίποτε, έφυγαν κάποια στιγμή, την Κυριακή δεν εμφανίστηκαν καν και δεν ειδοποίησαν.
Αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τις έννοιες εθελοντισμού ή στην Ελλάδα ισχύουν άλλοι όροι?
Δεν γνωρίζω.
Οι μαμάδες συνέχισαν να ποστάρουν πικρόχολα σχόλια και τη Κυριακή..
(καμία κατανόηση από τις γυναίκες που θα έπρεπε να σε κατανοούν περισσότερο λόγω μητρότητας..)
Ωστόσο...
αυτή η έκθεση δεν ήταν μόνο μια χιονοστιβάδα από" κρεμάστρες " , από ψέμματα και από απογοητεύσεις!
Μια έκθεση γάτας όσο ταπεινή και να είναι δεν παύει να είναι μια γιορτή και έτσι το είδαμε όσοι ήρθαμε εκεί και βάλαμε τα δυνατά μας. Κάποια στιγμή μέσα στην απόλυτη ζέστη, την ταλαιπωρία και την ασυνεννοησία η καλή νεράιδα των γατών μας είδε από ψηλά και πέταξε λίγη αστερόσκονη για να βελτιωθούν τα πράγματα.
Κάποιοι θα έπρεπε να ντρέπονται για τις πράξεις τους και να μείνουν ανώνυμοι, κάποιοι όμως έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και δεν έχω λόγια να τους ευχαριστήσω..
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη φίλη μου τη Βιβή από το σωματείο Αδεσποτολόγιο που ήταν εκεί για όλα, κουβαλήσαμε κλουβιά, αηδιάσαμε να κουβαλάμε τραπέζια, και κάναμε όλο το μάζεμα τη Κυριακή το βράδυ, ενώ όλοι οι άλλοι είχαν πάρει τις γατούλες τους , τα βραβειάκια τους και είχαν πάει σπιτάκι τους.
Δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό το βράδυ τα κάναμε όλα αυτά αφού η Βιβή έκανε 2 ημέρες ασταμάτητο stewarting.
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Σμαράγδα από το εκτροφείο Smaragdas Land που ήρθε την Παρασκευή χωρίς να μας χρωστάει χάρη και βοήθησε στο στήσιμο της αίθουσας με δυναμική και όρεξη τριών ανθρώπων,στη φίλη μου την Κατερίνα και σε όλους τους μαθητές του φροντιστηρίου ξένων γλωσσών Χατζηστρατίδη γιατί ενέπνευσε τόσα παιδιά να ασχοληθούν με τον εθελοντισμό και τη φιλοζωία, τόσα παιδάκια να έρθουν πιο κοντά στις γάτες και να φερθούν με τρομερή υπευθυνότητα και ευγένεια σε όποιο πόστο τους ανατέθηκε, ευχαριστώ την κτηνίατρο κυρία Μυρσίνη Τρούβαλη η οποία ταξίδεψε απο Μυτηλίνη και ήταν τόσο θετική στο κάλεσμα για να τσεκάρει τις γατούλες που διαγωνίζονταν ενώ κτηνίατροι που είχαν κτηνιατρεία σε απόσταση αναπνοής από την έκθεση αδιαφόρησαν παντελώς.
Να ευχαριστήσω τους χορηγούς της έκθεσης Pet Amigos, Aristocats Leonardo, για την εμπιστοσύνη και τη στήριξη , εκτός από τη χορηγία τους πραγματικά ομόρφυναν πάρα πολύ την αίθουσα και έδωσαν χρώμα και ψυχή στο κτήριο.
τη Φιλοζωική Ένωση Ηλιούπολης για την πολύ όμορφη γιορτή υιοθεσίας που διοργάνωσε, έμαθα ότι κάποια ζωάκια πήγαν καλά και ότι βρήκαν οικογένειες, φυσικά μετά από λίγο καιρό έσβησαν από τους τοίχους τους το νήμα που ανέφερε ότι συμμετείχαν στην έκθεση μας , δεν ξέρω αν είναι το γνωστό κόλλημα μεταξύ αδέσποτων και φυλών ελπίζω να μην είναι κάτι τέτοιο.
Φυσικά όλους τους συμμετέχοντες και εκθέτες που μας τίμησαν με την παρουσία τους καθώς και όλους τους επισκέπτες που ήρθαν στην έκθεση.
Και τέλος θέλω να ευχαριστήσω τη συγκεκριμένη κυρία:
Την 1η ημέρα η γατούλα αυτή έπρεπε να συμμετάσχει σε ένα από τα ring ενώ ήταν πληρωμένη η συμμετοχή, και εγγεγραμμένη στον κατάλογο και στη λίστα των ring,εγώ δεν φώναξα ποτέ το νούμερο της γάτας, (όχι επίτηδες) απλώς τυπώθηκε πάνω πάνω και λίγο ξέταιρα από τα υπόλοιπα νούμερα και δεν το είδα ποτέ για να καλέσω την γάτα στο ring, και η γάτα όπως ήταν φυσικό δεν παρουσιάστηκε ποτέ.
Τελειώνοντας το ring ήρθε ο γραμματέας της έκθεσης απορημένος και έξαλλος που δεν φώναξα τη γάτα , εντελώς εκνευρισμένη με τον εαυτό μου πήγα στην συγκεκριμένη κυρία να απολογηθώ και προετοιμασμένη να ακούσω σπόντες , νεύρα και κακά σχόλια.
Αντί για αυτά χάιδευε την γάτα της με ηρεμία και με απόλυτη κατανόηση μου είπε ότι συμβαίνουν και ότι πραγματικά δεν πειράζει που δεν την φώναξα.
Οποιοσδήποτε άλλος στην θέση της θα με είχε πρήξει, να με ζάλιζε μέχρι να τελειώσει η έκθεση και ίσως μέχρι να εγγόνια μου να πήγαιναν φαντάροι.
Την επόμενη μέρα δεν ξέχασα τη γάτα εννοείται, και μάλιστα πήρε 1η θέση στο ring των kitten, νομίζω δεν έχω χαρεί περισσότερο για νίκη γατούλας.
Μπορώ να λέω ιστορίες για αυτή την έκθεση μέχρι το πρωί αλλά την καλύτερη των καλύτερων την άφησα για το τέλος.
Κυριακή τελείωσε η έκθεση, Δευτέρα πρωί η ένωση Κριτών έφτιαξε σελίδα στο facebook για την διαπόμπευση της έκθεση γάτας, με λεζάντες που ανέφεραν " ο πολιτισμός που άφησαν πίσω τους οι γάτες" και φωτογραφίζοντας κουτσουλιές από περιστέρια στο κτήριο της ελαιουργικής , (στο οποίο κτήριο τα περιστέρια είναι μόνιμοι θαμώνες δεν τα φέραμε εμείς, και σίγουρα δεν τους υποδείξαμε να χτίσουν τις φωλιές τους εκεί) φωτογραφίζοντας μια εξέδρα που ήταν του κτηρίου, δεν την φέραμε εμείς, και φωτογραφίζοντας τα κλουβιά που ήταν διπλωμένα σε μια παλέτα, ναι αυτά ήταν δικά μας.
(πίσω από τα κλουβιά υπήρχαν πράσινα πανιά, δεν μπήκαμε στον χώρο αυτό ότι βλέπετε πίσω από τα κλουβιά προυπήρχε, η προεδρίνα των Κριτών έξαλλη και σίγουρη ότι εμείς φτάιγαμε για όλα)
Μετά από τόση κούραση ποιος είχε όρεξη για πεντοζάλη? Σίγουρα οι Κρητικοί οι οποίοι είχαν γιορτή τσικουδιάς το επόμενο Σαββατοκύριακο μετά από εμάς και οι οποίοι δεν ήταν πολύ θερμοί με την ιδέα ότι πέρασαν γάτες από εκεί.
Και φυσικά για ότι στραβό είχε το κτήριο έφταιγαν οι γάτες..
Υ.Σ
Αυτό το ποστ μπορεί να εκνευρίσει πολλούς όμως με έχουν εκνευρίσει κι εμένα οι πράξεις και τα λόγια τους και μάλιστα σε μια περίοδο που όφειλαν να δείξουν σοβαρότητα.
Την βδομάδα που διεξάγονταν η έκθεση είχα γονιό στην εντατική, είχε μόλις πεθάνει ο αγαπημένος μου γάτος και μου είχαν πάρει και τις πινακίδες του αυτοκινήτου, απάντησα σε κάθε κλήση τηλεφώνου, δεν αγνόησα, δεν προσέβαλα και δεν κρέμασα κανέναν. Δεν είμαι δυνατή ούτε συνηθισμένη στις ατυχίες, απλώς γνωρίζω ότι το μόνο που έχουμε σε αυτή την μάταιη ζωή είναι ο λόγος μας και τίποτε άλλο. Άκουσα πολλές φτηνές δικαιολογίες και είδα πολλούς αναξιόπιστους ανθρώπους σε αυτές τις ημέρες, με εξέπληξαν πολύ ευχάριστα άνθρωποι που δεν τους γνώριζα, παιδιά νέα που δεν είχαν να κερδίσουν τίποτε, αηδίασα με την Κρητική καταγωγή μου και την μικρότητα που έδειξαν οι Κρητικοί των Αθηνών, και ανανεώθηκαν μέσα μου αξίες όπως η φιλία , η ευγένεια και η ανιδιοτέλεια, τα μαθήματα που πήρα ήταν πολύ σημαντικά και οι στόχοι της έκθεσης επιτεύχθηκαν , αν με ρωτούσε κάποιος αν θα το ξανάκανα, θα έλεγα hell yeah!!!
Οι καλές ποιότητες και οι αναμνήσεις που έμειναν τελικά άξιζαν!
Comments